feliz navidad!

gelukkig kerstfeest!

het is nog een beetje vroeg, maar voor de duitsers waarmee ik aan het reizen ben is kerstavond de belangrijkste dag van kerst, vandaar...
inmiddels zit ik nu in chaiten. gisteren hebben we de boot genomen vanaf chiloe naar chaiten om te beginnen aan de fameuze ´carretera austral´. het landschap is inmiddels drastich veranderd: de groene heuvels met schaapjes hebben plaats gemaakt voor hoge groene bergen met hier een daar een besneeuwde vulkaan. het dorpje chaiten bestaat uit niet veel meer dan een paar uitéén gewaaide huizen en verder is er helemaal niks. we hebben net uitgebreid ontbeten en veel eten ingeslagen voor vanavond en de aankomende dagen en gaan straks op weg naar een meer waar een aantal jaar geleden een record zalmvissen is gebroken, een zalm van maar liefst 17 kilo hebben ze daar gevangen.

een kerstplaatje van de ´familie´:



nog een klein verhaaltje: omdat we een paar dagen moesten wachten voordat we de boot naar chaiten konden nemen hebben we 2 nachten overnacht in een dorpje aan de voet van een vulkaan. daar hebben we contact gemaakt met Gustavo en zijn vrouw en daar ´s avonds voor hun gekookt terwijl Gustavo ons de weg uitlegde hoe we de vulkaan konden beklimmen. de dag erna zijn we met z´n allen begonnen aan de klimtocht. eerst 2 uur door heel dichtbegroeid bos, daarna 3 uur via een rivier die is ontstaan bij de laatste uitbarsting, met veel watervallen en daarna zijn Bene en ik 2 uur omhoog geklommen door de sneeuw om uiteindelijk de top te bereiken. uitzicht was onbetaalbaar je zag de hele omgeving, de andere vulkanen, de zee, chiloe, puerto montt. ongelovelijk mooi. toen dus nog ruim 3 uur teruggelopen en savonds uitgebreid bij een italiaan gegeten, alleen kon ik mijn ogen niet meer open houden....


de vulkaan:



één van de watervallen:



wij en Gustavo en zijn vrouw bij hun huisje:

viaje, parte 1

hallo lieve allemaal

ik heb eventjes tijd op mijn mails te checken en een verhaaltje te schrijven dus hier komt´ie, een kleine update:
vorige woensdag zijn we eindelijk vertrokken richting het zuiden. Om alles georganiseerd en gemaakt te hebben hadden we toch nog iets meer tijd nodig dan gedacht vandaar dat we maandag en dinsdag tot diep in de nacht hebben doorgewerkt om dan woensdag te kunnen vertekken. inmiddels is het alweer een week verder heb ik 1 keer gedoucht, al veel gezien en al het gevoel alsof ik al maanden aan het reizen ben. al snel hadden we de stoffigheid en ook de warmte van santiago achter ons gelaten om het kustgebied en de groene bergen van het merengebied te verkennen.
het volkswagenbusje die we tot Thilo hebben gedoopt doet goed zijn best, als we weer eens een weggetje dat stijl omhoog gaat zonder asfalt moeten beklimmen moedigen we hem met z´n allen aan. Ook ik zit achter het stuur zonder al te veel problemen. Het enige is dat hij nu even in de garage is want er is iets mis met de startkabel. de afgelopen 5 dagen hebben we Thilo elke dag moeten aanduwen om hem aan de praat te krijgen. inmiddels zijn we experts in aanduwen, we hebben maar 5 meter nodig om de motor draaiende te krijgen ; )
nu zitten we in puerto montt (voor de tweede keer...)want we wilde een boot reserveren om een gedeelte van de carretera austral te overbruggen dat geen weg over land heeft. jammergenoeg kunnen we niet eerder weg dan zondag, maar er zijn hier ook genoeg dingen om te zien. bijvoorbeeld Chiloe, een eiland waar we de afgelopen 3 dagen hebben rondgereden. al op de heenweg in de boot kwamen de pinguinen en de zeehonden langszwemmen en tijdens een strandwandeling hebben we dolfijnen zien spelen in de golven. super! verder is het eiland een soort ierland, met groene heuvels met schaapjes, kleine visserdorpjes, rotsige kust. mooi!
maar goed, de aankomende dagen gaan we een berg beklimmen in een natuurpark naast puerto montt en daarna dus de boot naar chaiten. vanaf daar nemen we de carretera austral. dat is zo´n beetje de bekendste snelweg van chile, en dat terwijl het niet eens geasfalteerd is! hij loopt helemaal door tot aan het uiterste zuiden van chile en het schijnt schitterend te zijn. verlaten van god en iedereen, ben benieuwd.
hier zijn een paar foto´s zodat jullie een beetje een beeld hebben van waar we geweest zijn. let vooral ook op de geweldige constructie van de tent op het dak!
ik houd jullie op de hoogte! veel liefs




Thilo....



pinguins!!




bij deze vuurtoren mochten we in het huisje van het leger slapen die de vuurtoren bewaken! super aardig, maar we mogen het eigenlijk niet doorvertellen want anders krijgen ze problemen met de baas, dus sssstttt.....

solita...

Hallo lieve allemaal

Arjan en ik hebben dramatisch afscheid genomen op het vliegveld dus ik ben nu weer alleen... Maar met allemaal mooie herinneringen in mijn hoofd, Buenos Aires is echt een hele sfeervolle stad.
Hier wat foto´s, dan wel niet van Buenos Aires, maar wel van mijn nieuwe kapsel!




Arjan en ik in Pucon



Bij de watervallen




Heel handig, het kookpitje paste niet op het gasflesje wat we gekocht hadden. Dan maar koken in oude stijl: boven een vuurtje!

ultima prueba!

Heb net mijn laatste toets gemaakt. Voor de hoeveelheid tijd die ik aan het voorbereiden heb besteed zijn mijn eindtoetsen nog best redelijk gegaan. Wel raar hoor, nog een werk maken en dan is mijn semester hier alweer afgelopen. Zo snel gegaan! Word er een beetje melancholisch van...
Al met al is het niveau van het onderwijs misschien niet zo heel hoog, ik heb wel veel geleerd. Niet alleen in de lessen op de universiteit, maar vooral ook door het leven buiten de universiteit. Geleerd over dat wij in Europa toch wel heel erg als een eiland afgesloten van de rest van de wereld leven. Hoeveel leren wij nu over de geschiedenis en de situatie buiten Europa? Wat ik ook verbazingwekkend vind is dat het feit dat Zuid Amerika ooit gekoloniseerd is geweest door Europa nog steeds heel erg meespeelt in hun visie op Europa en zichzelf. Nooit geweten, nooit gedacht ook.
Verder heb ik ook behoorlijk wat mee kunnen krijgen over wat er op cultureel gebied zich in Chile afspeelt. Doordat de dictatuur pas in 1990 was afgelopen is er volgens mij nog steeds een beetje een bevrijding bezig zoals de hippietijd bij ons. Afgelopen weekend was er voor de tweede keer de gayparade. Er is een heel groot aanbod van theatervoorstellingen, tentoonstellingen in openbare ruimte, culturele centra etc. Op de universiteit studeert alleen nog wel de allergrootste meerderheid studies waarmee je een goedbetaald concreet beroep kunt uitoefenen. Alle sociale en culturele wetenschappen zijn niet echt populair, logisch ook, want daarmee heb je inderdaad niet echt zekerheid op een baan en inkomen. Verder zijn er de afgelopen maand verschillende jonge Chileense kunstenaars in onze klas gekomen om uitleg te geven over hun werk en wat te discusieren. Super leuk en interesant, jammer dat dat in Nederland niet wat meer wordt gedaan.
Goed, dat als een kleine reflectie.
Morgen vertrekken Arjan en ik naar Beunos Aires. Heel erg veel zin in, gaan we eens even kijken waar de roots van Maxima liggen. En dan vertrekt Arjan dinsdag weer naar Nederland. Het was in het begin wel even wennen om Arjan hier te hebben in Santiago, maar we hebben er twee hele mooie weken van gemaakt en ik ben ook heel erg blij dat hij mij is komen opzoeken. Dus nu nog even samen Buenos Aires verkennen en dan gaan onze wegen weer eventjes uit elkaar...
binnenkort zal ik de foto´s van onze tripjes samen op de weblog zetten.
Voor nu, veel liefs en cuidense!

grappige sites

He allemaal!

Even kort, aankomende week begint er in Santiago het `festival van de fiets`, een festival ontstaan door samenwerking met de Nederlandse ambassade. Super grappig, jammer genoeg kunnen jullie geen spaans lezen (het merendeel tenminste) maar kijk als je tijd hebt even op deze site: www.bicicultura.cl en dan vooral doorklikken naar de link `la via holanda`.
Over de Nederlandse ambassade gesproken, afgelopen vrijdag waren alle nederlandse studenten en mensen die stage lopen etc. uitgenodigd voor een barbecue bij de Nederlandse ambassadeur. Sophie en ik waren nieuwsgierig dus we zijn er naar toe gegaan. Was een hele verandering met de wijk waar wij in wonen: de man woont helemaal buiten de stad, in een chique wijk, in een groot en mooi huis met zwembad. Best interessant om eens te zien hoe een ambassadeur nu woont. Super luxe dus. Ik vraag me af hoeveel je dan meekrijgt van de werkelijke situatie in een land. Het merendeel van de tijd ziet hij alleen maar zijn eigen superluxe huis en de wijk waar het kantoor staat, ook een van de duurdere wijken van Santiago. Zijn vrouw had in 1 jaar tijd zelfs nog nooit in de metro gezeten.

En verder heb ik nog een andere link om te bekijken: http://www2.lacatolica.cl/galerias/index.asp

Ik heb afgelopen zondag namelijk een halve maraton gelopen!
Dat is ook nog een heel verhaal op zich.
De maraton begon om half 9 sochtends en aangezien de metro´s hier op zondag pas om 8u sochtends beginnen met rijden was ik al een beetje in tijdnood. Maar goed ik zou het net kunnen redden, ware het niet dat ik met vergist had in de beginplek... Ik kwam aan bij het sportcentrum bleek dat de maraton daar niet begon. Ik in taxi naar het begin van de route. Uiteindelijk kon ik nog wel starten, maar dan met de renners van de 10km. Na 5 km. kwam ik er alleen achter dat de route van de 10km. een andere route was dan die van de halve en hele maraton.... Na 5km. begon ik dus pas echt met de halve maraton. De hele route alleen gelopen, alle politie-agenten moesten alleen voor mij het verkeer stoppen (was wel een beetje een raar gevoel...) Maar goed. Eerst dacht ik: ik ren gewoon tot 16km. dan heb ik een halve maraton gerend. Na 1u. 50min. was ik bij de 16km. maar ik had niet veel zin om de rest te gaan lopen, dus ben ik maar doorgerend. In totaal heb ik dus 26km. gerend. Toch wel een beetje trots op mezelf...

Ik ga nu naar mijn klas van Hegel, we zijn bezig met de doctrine van de esencia, snap er op dit moment nog niet heel veel van, dus ik hoop dat de docent met een goede verheldering komt...

liefs!

la bicicleta!

Hallo!
Ik ben gisteravond teruggekomen van mijn fietstocht. Heb alles overleefd, was een super ervaring. De toch viel niet mee, veel wind tegen, 100km. zonder asfalt, een dag hebben we meer dan 1000m gestegen op een weg zonder asfalt met wind tegen, die dag hebben we er 7 uur over gedaan om 40km. te fietsen! Ondanks al het afzien wel veel genoten, het landschap was super mooi, pampa, met allemaal bijzonder gevormde bergen, de dorpjes die in oases in de woestijn liggen.... Alle mensen even aardig. Drie van de vier nachten hebben we in een huis geslapen, eerst in een leegstaand huisje gemaakt van Adobe (muren gemaakt van aarde), daarna in de kleedkamer van een voetbalclub en de laatste nacht in een hostel, allemaal gratis omdat ze ons zo dapper vonden. De pas die we wilde oversteken naar Chili was alleen gesloten, denk maar beter ook, want het was zo al zwaar genoeg.
Omdat foto´s meer zeggen dan woorden hier wat foto´s:



Bene op de fiets




ik op de fiets




klein stukje gesmokkeld, liftje van een pick-up....



een van onze overnachtingsplekken: het adobe-huisje





maanlandschap



Vandaag las ik een oficiele rustdag in. Ons dagterras heeft een metamorfose ondergaan, het heeft nu een doek tegen de zon, een bank met kussen, een tafel om aan te werken. Het ziet er super mooi uit, dus ik denk dat ik daar maar even aan een boekje ga werken die ik voor mijn les van maandag af moet hebben.

Iedereen veel plezier en succes met alles in Nederland. Het zal al wel echt herfst zijn geworden.

Veel liefs!

la endorfina es mi droga

Hallo allemaal!

Het is weer even geleden, maar hier verschijnt weer een berichtje vanuit Santiago.
Heb net mijn ticket verplaatst: 20 febr. zal ik weer terugkomen in het koude en regenachtige Nederland. Het tweede semester is dan al wel eerder begonnen, maar ik kon het niet laten om net iets meer tijd uit te trekken om een mooi reisje te maken in de zomer hier.
Heb net ook weer een hardloopwedstrijd gelopen op de universiteit en ben 4e geworden. Net buiten de prijzen, balen! Maar goed, ben wel tevreden met mijn tijd 8km. in 37,55min. (met 27 graden en zon....) en bovendien deden er 1700 mensen mee, dus dan is vierde best goed dacht ik zo. Over de titel van deze blog: Chile is bezig om de mensen hier meer te stimuleren om aan sport te doen (is ook wel nodig, want iedereen is hier net even 10kilo te zwaar en ze beginnen al te zuchten als de roltrap het niet doet en ze de trap moeten nemen...). Maar goed, onderdeel van dat programma zijn een aantal harloopwedstrijden, door de hele stad hangen nu dus aanplakbiljetten met teksten als: `denk groot, schrijf je tenminste in.` en dus ook `de endorfine zijn mijn drugs`, in die tekst kan ik me wel vinden....
Maar goed, het leven bestaat hier niet alleen uit hardlopen. Afgelopen weekend was ik helemaal alleen thuis. Was heel raar, ben hier zo gewend om altijd mensen om me heen te hebben! Maar goed, heb de tijd goed gebruikt, de toets voor Hegel goed voorbereid, nog een beetje aan mijn scriptie gewerkt, veel getekend voor dat kunstvak wat ik aan het volgen ben. Maar ik kan wel merken dat het zwaartepunt van mijn verblijf hier toch niet bij studeren ligt, kan me niet zo goed concentreren. Al haal ik wel goede punten en heb ik ook echt wel wat geleerd over de theorie van Hegel en de Chileense moderne kunst, maar goed,studeren was ook niet de hoofdreden om hier naar toe te komen.
Verder ben ik van het weekend ook op bezoek geweest bij Gonzalo en Miguel, dat zijn 2 tweelingbroers die ergens in een buitenwijk van Santiago wonen. Was heel leuk om bij hun thuis op bezoek te gaan. Er liepen wat kleine neefjes van hen rond, ze waren aan het oefenen met hun band (zijn namelijk helemaal metalfans...) en het geeft je ook wat meer kijk op waar Santiago nog meer uit bestaat. Ik woon namelijk wel erg in het centrum. (ben er wel nog steeds van overtuigd dat het de allerleukste en mooiste wijk van Santiago is....)
O, ja en vanmorgen hebben we een VW-busje bekeken, de plannen om er een te kopen worden steeds serieuzer. Ik hoop dat het gaat lukken want dan kunnen we met het busje een mooi reisje gaan maken in de zomer!
En wat wilde ik nog meer vertellen.... O,ja! morgennacht vertrekken Bene en ik naar Mendoza om een fietstocht te gaan maken. Ik heb er super veel zin in, maar vind het ook wel een beetje spannend, want het gaat echt een zware tocht worden. 3 dagen op een weg paralel aan de cordillera (berggrens, hoe noem je dat??), op een weg dat waarschijnlijk geen asfalt heeft.... en daarna 2 dagen om de pas op 4700 (!)m. hoogte over te komen. En dan moeten we bovendien elke dag ong. 80km. fietsen... Nou ja, we hebben iig goede fietsen, nemen bijna geen bagage mee en als het echt niet lukt gaan we in bus. Het enige wat we moeten doen is de grens overgaan, want mijn visum verloopt binnenkort.

Ik zal veel foto`s nemen en als ik terugkomen het hele verhaal op de blog zetten.
Ik hoop dat in Nederland ook alles goed met iedereen gaat. Heb trouwens van het weekend pepernoten gegeten! Sophie, het andere nederlandse meisje dat hier ook studeert, had wat pepernoten opgestuurd gekregen. Lekker! Maar wel raar, want het is hier net lente-zomer geworden....
Ok, ik ga nu mijn toets van Hegel van morgen voorbereiden.
veel liefs!

fotos!

het busje in de woestijn:





op weg naar het eiland:



zo hebben we geslapen: met heel veel dekens, dicht tegen elkaar aan tegen de kou:


bene en ik op de allerhoogste top ; )

beetje spelen op het strand:

de berg die we de tweede dag beklommen hebben:

viaje numero 1

he allemaal!

ik ben net 1 dag terug van een reisje richting het noorden, ben verbrand (mijn hele hoofd is rood..., maak ik dat ook eens keer mee) maar heb mijn hoofd vol met mooie dingen en spannende avonturen, jaja....

we hebben met zijn 7en, giovanni, tobias (2 italianen), miren, gaia (spaans en engels meisje) en bene en sebastian (2 duitsers) een heel oud volkswagenbusje geleend van een vriend van mijn huiseigenaar en daarmee zijn we richting het noorden gaan rijden.

elke gebeurde er wel wat.

dag 1: we waren nog maar 2 uur van santiago weg gaat de band lek! gelukkig hadden we net gestopt bij de tol, zodat we nog niet echt veel vaart hadden. maar goed, band verwisselen... blijkt dat de reserve band en de andere banden oook in vrij slechte staat zijn... op hoop van zegen.
de eerste dag tot valle del encanto gereden en daar bij een stuwmeer het busje neergezet. lekker gekookt en savonds een kampvuur gemaakt en gekeken naar sterren. in het gebied waar we naar toegereden waren (vlakbij la serena) zijn heel veel sterrenwachten omdat de hemel bijna altijd onbewolkt is, er niet veel dorpjes zijn en dus niet veel lichtvervuiling en dus ontzettend veel sterren te zien zijn. super mooi!

dag 2 hadden we het plan een berg te beklimmen. eerst naar een dorpje gereden om wat brood, water etc. te kopen waren we vergeten de lampen van de auto uit te doen! accu leeg!gelukkig gaat aanduwen makkelijk in een bergachtig land en bovendien warenw e de attractie vand e dag voor het dorp dus er kwamen al gauw allerlei mensen helpen en we hadden de auto dus in no-time weer aan het rijden. toen over een super smal hobbelig weggetje naar de berg gereden die we wilde beklimmen. de auto geparkeerd onder een boom aan de voet vand e berg. berg beklommen, was wel een beetje eng want ik droeg mijn allstars had dus totaal geen grip en de berg was behoorlijk stijl, af en toe moesten we zelfs stukken klimmen. savonds hadden we geen zin om de tent op te zetten dus heb ik met bene, giovanni en tobias buiten geslapen, super koud, maar heel mooi heb wel 8 vallende sterren gezien.

dag 3 gingen we naar la serena, omdat een paar vrienden van gaia daar een huisje hadden gehuurd en we wilden wel weer eens douchen.... eerst aan het strand gegeten en een beetje gespeeld op het strand toen naar het huisje. 1 probleem er was niemand thuis. geen probleem voor ons. over het hek heen geklommen en via het raam naar binnen gegaan.... toen de mensen van het huisje thuis kwamen hadden wij allemaal al gedoucht, dat was wel een beetje raar....

dag 4 op naar punta de chorros omdat daar het mooiste strand is.
door de woestijn gereden, totdat.... de bezine op was! gelukkig waren we net bij een winkeltje ergens langs de snelweg en van die vrouw konden we wel 5 liter benzine kopen. de eerste volgende bezinetank was alleen 150 km. verder weg! bovendien de andere richting! gelukkig was er wel een ander dorpje op 20 km. waar we waarschijnlijk wel benzine konden kopen. wij daar naartoe, beetje rond gevraagd en uiteindelijk bij een mannetje bezine gekocht, gelukkig!
omdat het deze dag ook de belangrijkste dag van de feestweek was wilde we savonds ook een beetje dansen. wij naar dorpje gegaan en gevraag naar HET feest. super klein dorpje, dus ergens in een soort patio bij een huis was een stereo neergezet en waren een stuk of 10 mensen uit het dorp wat aan het drinken en dansen. in het begin voelde we ons wel een beetje ongemakkelijk, maar uiteindelijk hebben we samen met de mensen uit het dorp cueca (volksdans) gedanst }, bier gedronken en uiteindelijk meegegeten met de asado (barbecue).
op het feest waren ook een aantal vissers en die wilde ons de volgende dag wel meenemen naar een van de eilanden om daar een nacht door te brengen.
super plan!

de volgende dag gingen we dus met een boot naar een van de eilanden. super mooi eiland, zwarte rotsen, wit strand, blauwe zee. heel veel dekens meegenomen, veel drinken en te weinig eten, maar goed we waren super blij dat we naar dat eiland konden. eerst hout gezocht voor het kampvuur en verder de hele nacht rondom het vuur gezeten, naar de sterren gekeken etc.

de volgende dag een duik in de ijskoude zee en om 12 uur naar het strandje waar we opgepikt zouden worden.
om half 2 was de boot er nog steeds niet... omdat we veel te weinig eten hadden meegenomen hadden we geen ontbijt en werden we behoorlijk wanhopig.
ik en miren naar de enige man die ook op het eiland woonde, een oude visserman en met veel gepraat wilde hij ons wel naar de overkant brengen, gelukkig!
daar heel lekker gegeten en toen was het inmiddels 4 uur en moesten we nog ruim 500 km. terug rijden naar santiago...
om 3 uur snachts uiteindelijk aangekomen....
veel gezien, veel meegemaakt, 1 keer gedoucht in 5 dagen, geen camping gezien, super reisje!

de fotos gaan te langzaam op deze computer, komen dus binnenkort.

¡¡huhu!!

Hallo allemaal!

Jullie raden het nooit.... ik heb net gewonnen met een harloopwedstrijd van de universiteit!! Super grappig. De wedstrijd was 5 km. en ik ben blij dat het niet meer was, want inmiddels is het hier WARM! Maar goed, ik met Bene en Giovanni hadden besloten om mee te doen, omdat er dan in ieder geval 3 personen met kater meededen, want gisteren zijn we naar een concert van chico trujillo gegaan (super leuke band, mix van merengue, ska, rock en oude chileens volksmuziek). Er deden niet zo heel veel meisjes mee dus ik dacht al dat ik misschien wel een kansje maakte om bij de eerste 3 te eindigen, maar omdat de wedstrijd heel profesioneel was, met sponsor, podium, prijzen etc. dacht ik uhm.... maar even afwachten. Maar goed ben dus als eerste van de meisjes geeindigd, en het meisje dat na mij eindigde had een eindtijd met iets 5 min. meer....

Verder ben ik gisteren ook naar de kapper gegaan. Er is ongeveer de helft vanaf gegaan, ik heb nu dus best wel kort haar, maar ik ben erg tevreden. ik heb volgens mij maar 20 min. in de kappersstoel gezeten, maar volgens mij is het wel goed geknipt.

Het is wel raar dat het weer zo radicaal is omgeslagen, het is nu elke dag iets van 20-25 graden en zonnig, voor mij dus echt al een zomergevoel. Vanmiddag gaan we met een groepje naar de Piojera om de beruchte Terremoto (aardbeving) te drinken. de Piojera is een soort variant van een bruine kroeg in amsterdam met veel stamgasten en de Terremoto is een drankje met een soort sterke wijn met ananasijs erboven op. Ik ben benieuwd.... Maar goed het hele plan om daar naartoe te gaan is voortgekomen uit het feit dat we plannen aan het maken zijn voor over 2 weken. Dan hebben we nameljik een week vrij vanwege nationale feestdagen en we willen een reis naar het noorden van Chile gaan maken. We zijn nu aan het kijken of we een auto kunnen huren, of misschien zelfs een volkswagen busje kunnen kopen... Ik heb wel zin om een weekje weg te gaan, ben namelijk erg nieuwsgierig naar de rest van Chile, hoor zoveel verhalen van iedereen.

Maar goed, verder moet er deze week ook serieus gestudeerd worden, want donderdag heb ik mijn eerste test over Hegel.... Ben erg benieuwd naar het niveau, ik vrees dat het best wel hoog ligt en ik hoop ook dat de docent niet kijkt naar spelfouten....

Veel liefs vanuit Santiago en binnenkort zet ik de foto's van afgelopen weekend op de blog. Afgelopen weekend ben ik namelijk met Dana en Paris naar Valparaiso gegaan. Dat is een stadje aan de kust, een van de mooiste steden die ik gezien heb in mijn leven. Gebouwd op heuvels met allemaal gekleurde huisjes, ieder huisje als een soort kunstwerk, want allemaal gebouwd door de eigenaren zelf, of in ieder geval in erg vrije stijl.... Verder zijn ook alle straten ondergschilderd met muurtekeningen, leuzen etc. Heel apart allemaal.

Ok, veel liefs! en ik hoop dat het in Nederland ook allemaal goed gaat.

foto's

Eindelijk: foto's!


feest, dana, sarah en sophie



feest, elena, pato en dana



in Pomaire


in Pomaire


Uitzicht vanaf dakterras:


Giovanni bezig met de pizza:



uitzicht vanaf cerro san cristobal



uitzicht vanaf cerro san cristobal



uitzicht vanaf cerro san cristobal


mijn oude huis, het blauwe



santiago centrum

¡mi movil!

dit ben ik op het feest ergens in the middle of nowhere...

jarig, hoera! en mijn telefoon verloren... ¡chucha!
iedereen die mijn chileense nummer dus heeft, dat nummer bestaat niet meer, is in beslag genomen door een vrouw die nu mijn telefoon heeft en mijn telefoon heeft uitgezet... heel erg balen!

maar goed, genoeg over mijn telefoon. ik wilde vertellen over dit weekend.

zaterdag heb ik een feestje gegeven voor mijn verjaardag en iedereen die ik had uitgenodigd is uiteindelijk ook gekomen, echt heel erg lief. we zijn begonnen in mijn huis met wat eten en veel wijn en bier... daarna zijn we met zijn allen naar een bar gegaan waar later nog meer mensen kwamen die ik ook had uitgenodigd,ik geloof dat we op het einde met een groep van 20 man waren ofzo.
en zondag ben ik met Paris, een chileense jongen waar ik wel veel mee omga, naar een afscheidsfeestje van Valentina, een vriendin van hem gegaan. Dat was echt heel apart. Het feestje werd gehouden in een dorpje buiten santiago in een zelfgemaakt huis van een hippie-stel. het begon om 1 uur ongeveer met een barbecue en ik ben uiteindelijk om 9 uur savonds naar huis gegaan, maar toen was hetfeest nog in volle gang. overdag de hele dag een beetje gegeten, van de zon genoten en gevliegerd (is erg populair hier, vraag met niet waarom, want ze vliegeren met zelfgemaakte vliegers met 1 draad en vinden het raar als ik zeg dat in nederland dat iets is voor kleine kinderen...) en ´savonds kwam Juanafe, die band waar ik een filmpje van op mijn blog heb gezet om een akoestisch concert te geven, met kampvuur. Daarna hebben we de hele avond salsa en cueca (traditionele chileense dans) gedanst. Het meisje Valentina, waarvan het afscheidsfeestje was, is ook jarig vandaag, dus gisteren werd haar verjaardag ook gevierd op het feest en omdat ik ook jarig ben hebben ze ook voor mij gezongen. Kortom, een erg geslaagd weekend.
Elke keer verbaas ik me er weer over in welke situaties je terecht kan komen. En ook hoe snel je integreert hier in de chileense gemeenschap. op het feestje zondag was ik de enige buitenlander en zaterdag waren denk ik de helft van de mensen chileens en de andere helft buitenlanders. Echt een heel andere situatie dan toen ik in Spanje woonde. Omdat ik nu dus de hele tijd spaans praat merk ik dat ik al begin te denken in het spaans, het gaat de goede kant op!
O, ja de foto´s. ik wilde vandaag de foto´s op de blog zetten, maar mijn laptop heeft kuren met de WIFI verbinding en de computers op de uni hebben geen USB-ingang (het blijft zuidamerika hier...)
maar als jullie een beetje willen vormen van hoe het er hier uitziet, denk aan dorre vegetatie met af en toe wat palmbomen, straten van asfalt met af en toe wat gaten, huizen die nodig opnieuw geverfd moeten worden, straten in blokken, en overal om je heen de bergen met besneeuwde toppen.

als ik een nieuwe telefoon heb zal ik het nummer op mijn blog zetten en ik hoop dat ik morgen eindelijk wat foto´s op internet kan zetten.

veel kussen

pan de Hara Krishna

hallo allemaal!

ik zal eerst maar beginnen met te vertellen dat jullie je niet ongerust hoeven te maken, in Santiago hebben we niks gevoeld van de aardbeving en over een eventuele oorlogsdreiging met peru weten de mensen hier ook niks. gelukkig maar...
verder gaat het hier super goed. ik ben heel erg blij met mijn nieuwe huisje. mijn huisgenoten, Anne een duits meisje, Damien een jongen uit Australie, Miriam een duits meisje, Giovannie Italiaan en Pablo als enige Chileen, zijn super aardig en we leven echt een beetje als een familie, samen eten, samen dingen ondernemen etc. het huis is ook super koud, maar er loopt geen konijn los rond en bovendien hebben we een heel groot dakterras waar ik al meerdere malen gebruik van heb gemaakt, een beetje van zon genieten...
verder ben ik afgelopen zaterdag met Dana en Elena naar Pomaire, een dorpje in de buurt gegaan. vooral de busreis was een hele beleving. eerst al door de bordjes die naast de conducteur hangen: ´de radio mag altijd aan blijven, met een laag volume, mits niemand aangeeft dat hij uit moet.´dus.... en dan deze: ´de chauffeur mag niet meer dan 5 (!) uur achter elkaar rijden.´ Maar goed, na een uurtje in de bus gezeten te hebben stopt´ie midden op de snelweg en daar moesten we er dus ook uit. sta je daar, in the middle of nowhere. gelukkig was er een man die ons de weg wees naar de weg waar kleinere busjes langs komen die je dan gewoon halt kan houden. Het dorpje was een grote markt van aardwerk en andere typische chileense dingen, beetje touristisch maar het was wel fijn om weer eens frisse lucht in te ademen en we hebben daar lekker gegeten, kortom een mooi dagtripje.
verder ben ik nu ook begonnen met de zuidamerikaanse literatuur. afgelopen vrijdag ben ik met paris, een chileense jongen, vriend van mijn exhuisgenoot en nu ook een vriend van mij, alle 2e handsboeken winkels afgestruind op zoek naar leuke boeken. als je de boeken 2e hands koopt zijn ze echt helemaal niet duur en door spaans te lezen verbetert mijn spaans hopelijk wat sneller. ik merk wel dat ik af en toe al wel in het spaans denk, maar ik maak veel fouten, erg irritant!
mijn tijd is op dus dat was het voor nu.
volgende keer meer!
veel liefs

Valle Nevado

Ik ben snipverkouden, maar gelukkig. De zon schijnt weer, ik heb een fiets gekocht, begin steeds meer mensen te leren kennen en... afgelopen zondag zijn we gaan skieen.
Dana en ik gingen met 2 Chilenen, Matias en Fernando, mee naar valle nevado om te gaan skieen. Dan denk je, ok we rijden er naar toe, huren een paar skies en dat is het, maar die weg er naar toe! Zodra we Santiago uitreden werd de weg al kleiner en bevonden we ons meteen middenin de bergen. We reden verder en de weg werd nog kleiner en de bochten scherper. Op een gegeven moment kwam de eerste haarspelbocht en de Chilenen vrolijk: `dat was nr. 1 van de 60`. Eerst dacht ik dat ze een grapje maakte, maar nee. De enige weg naar het skigebied is een supersmal weggetje, zo smal dat je sochtends alleen naar boven mag en savonds alleen naar beneden, met 60 hele scherpe haarspeldbochten, pff..... Maar goed, alls overleefd gelukkig.
Dan het tweede punt, het skigebied ligt tussen de 3500m en 4000m. super hoog dus. Matias en Fernando hadden mij helemaal bang gemaakt met dat ik er misschien niet tegen zou kunnen enzo, maar dat viel gelukkig mee, geen last gehad van hoofdpijn oid. De pistes zelf waren echt super fijn en de weg er naartoe zeker waard. Breed, poedersneeuw, nergens een stuk met ijs of papsneeuw ofzo en het was ook een super groot gebied. Lekker dus de hele dag geskied, totdat de wolken kwamen opzetten en we werden omgegeven door mist en sneeuw en toen moesten we nog terug.... Ik heb op de terugweg maar niet teveel op de weg gelet en maar vertrouwd op de Chileens rijstijl...
Ik heb inmiddels wat foto`s gemaakt, maar internet doet het niet meer in ons huis dus ze komen eraan alleen iets later.
Verder heb ik nu dus ook een fiets gekocht, heel erg relaxt! Gister ben ik naar de campus gegaan op de fiets over de enige fietspaden die Santiago heeft. Nu zijn fietspaden hier wel iets anders dan in Nederland, een deel van mijn route gaat over een stuk van de boulevard, heel raar, want in Nederland zou dat typisch een stuk zijn waar je NIET mag fiesten. Op het fietspad moet ik standbeelden, fonteinen, trappetjes en mensen ontwijken, het slingert van links naar rechts, stoepje op, stoepje af, opeens houdt het op om aan de overkant van de weg weer te beginnen. Kortom een heel avontuur om op de campus te komen, maar een stuk beter dan de metro en de bus. Alleen de smog.... Ik geloof dat ik na dit halfjaar 10 jaar korter zal leven, want de lucht die je hier inademt kan echt niet gezond zijn.
Nu ga ik wat eten met de Italianen en Bene, mijn nieuwe huisgenoot, en daarna een lesje Hegel en vanavond mijn eerste les in moderne dans!

¡que esteis muy bien!
xx

sol y nubes

Na een kleine inzinking afgelopen weekend begint het leven hier een klein beetje vorm te krijgen. Ik ga de 10e verhuizen naar een ander huis (hoera!), maar blijf gelukkig wel in deze buurt wonen. Wij (Giovianni, Veronica, Dana, Elene (de Italianen...) en ik) zijn al helemaal opgenomen in de crew van het culturele centrum 'azulvioleta'. Gister hebben we de trapeze-oefeningen bijgewoond, Yonathan (een van de leden van de crew) heeft mij al zijn schilderijen, sculpturen en tekeningen laten zien. Jullie zouden echt het huis moeten zien waar zij in wonen: super groot, met allerlei zelfgemaakte tussenverdiepingen, overal schilderijen, tekeningen, rare dingetjes, circusattributen, heel grappig (moest erg aan circus Poeha denken, Annemarie).
Gisteren zijn ook de inschrijvingen en de lessen begonnen. Waarschijnlijk ga ik 3 vakken volgen, 1 over Hegel, 1 over moderne Chileense kunst en 1 praktisch vak over hoe je kunstenaarsboeken maakt, ben benieuwd... Ik heb me ook ingeschreven voor het vak 'montanismo', een vak over bergbeklimmen met praktijk, maar ik denk dat het dan wel een beetje druk wordt. Maar goed, wat ik wilde vertellen is dat de campus waar de meeste vakken worden gegegeven echt super groot is. Echt zo'n Amerikaanse campus, elke faculteit heeft zijn eigen type gebouw, ertussen liggen parkjes, erachter ligt een groot sportterrein... De andere campus waar ik de kunstvakken heb is weer totaal anders, het was vroeger een oud klooster en nu dus de kunstacademie. Ik was natuurlijk weer het papiertje vergeten om je in te schrijven, maar de mensen zijn hier zoals altijd echt super aardig en ook helemaal niet zo gewend aan buitenlanders, in ieder geval niet aan nederlanders. de docent voor Hegel zei dat het geen probleem was, hij zou er persoonlijk voor zorgen dat er nog plaats was zodat ik het vak kan volgen, de docente op de kunstacademie heeft wel 8 verschillende personen gebeld om te vragen of ik nog ergens anders zo'n papiertje kon krijgen enz. O, ja! ik ben ook Nederlanders tegengekomen en heb voor het eerst in een week weer Nederlands gepraat. Het gekke is toch wel met Nederlanders dat ze in plaats van blij zijn dat ze een landgenoot tegenkomen liever de andere kant opkijken. Zo ook gisteren....
De volgende keer zal ik foto's op de site zetten. Voor nu alleen een link naar een clip van de band 'Juanafe', een soort Chileense Manu Chao, waar we nu al 2 keer van naar een concert zijn gegaan dus...



O, ja, nog 1 klein verhaaltje. Zaterdag zijn we gaan dansen met Lucho en Che (Lucho woont bij mijn in huis, Che is een vriend van hem) in cafe de Brasil. Dat was echt bizar, eerst waren we wat aan het drinken in een klein cafetje bij ons in de buurt, net opgezet door een jongen die vroeger drugsverslaafd was en nu leeft van de vrijwillige giften van vrienden die bij hem wat komen drinken... Maar goed, op een gegeven moment wilde we dansen, Lucho wist nog wel een leuk cafe. Wij daar heen, komen we bij een bar waarvan zo'n ijzere rolluik voor de deur naar beneden was. Het leek dus totaal gesloten. Maar Lucho op de deur bonsen en iets tegen een of andere Chileense man met een dikke buik zeggen.... Mochten we er in, bleek dat het hele cafe vol zat met mensen, salsa en merengue muziek gemengd met wat Chileense rock. Heel apart....
Ok, nou jongens dat was het voor nu, Allemaal kijken op de link.
Y Hasta la proxima, que estes muy bien!

waar ben ik beland?!

mijn eerste 2 dagen in Santiago zitten er al op. het is wel heel erg wennen, het is ontzettend koud savonds en snachts en omdat de huizen geen verwarming hebben is het echt verschrikkelijk binnen, iedereen houdt gewoon zijn winterjas in huis aan. verder had ik toch mijn visum moeten regelen in nederland, maar gelukkig zijn ze hier overal supervriendelijk en heb ik na 2 uur wachten bij het bureau van internationale zaken en 2 uur bij de internationale politie de formulieren gekregen die ik nu moet gaan invullen en opsturen. ook ben ik vandaag bij de info-bijeenkomst voor internationale studenten geweest en weet ik nu ongeveer hoe en wat. super mooie universiteit btw.
en nog het meest onzekere: mijn kamer! tot maandag mag in het huis slapen dat ik via borja heb gevonden, maar daarna moet ik iets anders gaan zoeken. ik vind het ook niet zo heel erg dat ik er uit moet, want hoewel het echt een gezellig huis is, kan ik hier niet lang wonen denk ik. het is echt schots en scheef met ramen die niet meer dicht kunnen, overal een bende, een konijn die los door het huis rent. de muren zijn beschilderd door een kunstenares, er worden heel veel feestjes gegeven. kortom: het perfecte huis om feestjes te vieren, maar om te wonen.... maar goed, ik ga nu maar een beetje viavia wat proberen. heb contact gemaakt met een groepje italianen die ook in het huis wonen maar er weer uit moeten en via hen weer met een man die een cultureel centrum runt. kortom het is allemaal nog een beetje aanrommelen. ik word ook de hele tijd raar aangekeken door die mannen van de buitenlandse dienst als ik zeg dat ik geen huis heb. ´maar waar slaap je dan?!´ roepen ze verschrikt uit.
maar goed, santiago zelf is ook echt een mix van alles. de buurt waar ik nu woon zijn allemaal gekleurde kleine huisjes, allemaal een soort kraakpanden, want ze zijn allemaal een beetje kapot, maar wel super gezellig, want er maken allemaal mensen muziek op straat overal kleine winkeltjes etc. en dan heb je nog de markt en de rivier, daar is het net een soort afrika, ook beetje in elkaar geknutselde huisjes, marktjes etc. en dan kom je in het cetrum en dan loop je in een soort new york rond, inclusief starbucks. alleen dan een new york met allemaal kleine, relaxte mensen die heel blij kijken en winkels die spullen verkopen die minstends 10 jaar geleden gemaakt lijken te zijn.

om een eind te maken aan dit verwarde verhaal:
santiago is een stuk MINDER europees dan ik had verwacht.
de mensen zijn allemaal lief en aardig
ik voel me nog behoorlijk verlaten, alleen en verward, maar ik heb wel alle vertrouwen dat het allemaal goed gaat komen en dat het super gaat worden. de zon schijnt, de bergen op de achtergrond zien er heel aantrekkelijk uit, ik ken al een paar mensen, ik spreek spaans, gewoon rustig aan ´vamos a ver....´

laatste dagje Adam....

Vandaag is officieel mijn laatste dagje in Amsterdam.
Toch wel een beetje raar... Toch ook wel een beetje zenuwachtig...
Heb ik alle dingen die ik moest doen en moest regelen nu ook allemaal gedaan en geregeld?
Ach ja, we zien het wel. Ik neem aan dat ze me niet meteen de gevangenis in stoppen als ik één papiertje niet bij me heb...
Maar ja, ik zou wel blij zijn als er twee weken voorbij zijn. Dat ik zeker weet dat ik een kamer heb, dat ik weet welke vakken ik ga volgen en waar, dat ik iemand ken daar en dat ik interessantere verhalen op kan schrijven dan dit.

xx

experimenten in weblogwereld

Het is even wennen, zo'n weblog. Hier zal ik dus het aankomende halfjaar eens in de zoveel tijd een leuk verhaaltje moeten neerzetten. Hhhmmmm.... jongens ik ga mijn best doen en schroom vooral niet te reageren! Ik wil natuurlijk ook weten wat er allemaal in Nederland gebeurt.