sol y nubes

Na een kleine inzinking afgelopen weekend begint het leven hier een klein beetje vorm te krijgen. Ik ga de 10e verhuizen naar een ander huis (hoera!), maar blijf gelukkig wel in deze buurt wonen. Wij (Giovianni, Veronica, Dana, Elene (de Italianen...) en ik) zijn al helemaal opgenomen in de crew van het culturele centrum 'azulvioleta'. Gister hebben we de trapeze-oefeningen bijgewoond, Yonathan (een van de leden van de crew) heeft mij al zijn schilderijen, sculpturen en tekeningen laten zien. Jullie zouden echt het huis moeten zien waar zij in wonen: super groot, met allerlei zelfgemaakte tussenverdiepingen, overal schilderijen, tekeningen, rare dingetjes, circusattributen, heel grappig (moest erg aan circus Poeha denken, Annemarie).
Gisteren zijn ook de inschrijvingen en de lessen begonnen. Waarschijnlijk ga ik 3 vakken volgen, 1 over Hegel, 1 over moderne Chileense kunst en 1 praktisch vak over hoe je kunstenaarsboeken maakt, ben benieuwd... Ik heb me ook ingeschreven voor het vak 'montanismo', een vak over bergbeklimmen met praktijk, maar ik denk dat het dan wel een beetje druk wordt. Maar goed, wat ik wilde vertellen is dat de campus waar de meeste vakken worden gegegeven echt super groot is. Echt zo'n Amerikaanse campus, elke faculteit heeft zijn eigen type gebouw, ertussen liggen parkjes, erachter ligt een groot sportterrein... De andere campus waar ik de kunstvakken heb is weer totaal anders, het was vroeger een oud klooster en nu dus de kunstacademie. Ik was natuurlijk weer het papiertje vergeten om je in te schrijven, maar de mensen zijn hier zoals altijd echt super aardig en ook helemaal niet zo gewend aan buitenlanders, in ieder geval niet aan nederlanders. de docent voor Hegel zei dat het geen probleem was, hij zou er persoonlijk voor zorgen dat er nog plaats was zodat ik het vak kan volgen, de docente op de kunstacademie heeft wel 8 verschillende personen gebeld om te vragen of ik nog ergens anders zo'n papiertje kon krijgen enz. O, ja! ik ben ook Nederlanders tegengekomen en heb voor het eerst in een week weer Nederlands gepraat. Het gekke is toch wel met Nederlanders dat ze in plaats van blij zijn dat ze een landgenoot tegenkomen liever de andere kant opkijken. Zo ook gisteren....
De volgende keer zal ik foto's op de site zetten. Voor nu alleen een link naar een clip van de band 'Juanafe', een soort Chileense Manu Chao, waar we nu al 2 keer van naar een concert zijn gegaan dus...



O, ja, nog 1 klein verhaaltje. Zaterdag zijn we gaan dansen met Lucho en Che (Lucho woont bij mijn in huis, Che is een vriend van hem) in cafe de Brasil. Dat was echt bizar, eerst waren we wat aan het drinken in een klein cafetje bij ons in de buurt, net opgezet door een jongen die vroeger drugsverslaafd was en nu leeft van de vrijwillige giften van vrienden die bij hem wat komen drinken... Maar goed, op een gegeven moment wilde we dansen, Lucho wist nog wel een leuk cafe. Wij daar heen, komen we bij een bar waarvan zo'n ijzere rolluik voor de deur naar beneden was. Het leek dus totaal gesloten. Maar Lucho op de deur bonsen en iets tegen een of andere Chileense man met een dikke buik zeggen.... Mochten we er in, bleek dat het hele cafe vol zat met mensen, salsa en merengue muziek gemengd met wat Chileense rock. Heel apart....
Ok, nou jongens dat was het voor nu, Allemaal kijken op de link.
Y Hasta la proxima, que estes muy bien!