Desierto

Lieve allemaal

Inmiddels is mijn rugzak weer gepakt en heb ik mijn vlucht naar Antofagasta (met enige problemen..) eindelijk kunnen nemen. Ik bevind me nu al ongeveer 1 week in de woestijn en kijk me ogen uit. Er is hier helemaal niets. Niets anders dan zand, rotsen en zout. Zo raar! Ben eerst een paar dagen in Antofagasta gebleven om wat te genieten van het strand (1e foto) en ben daarna naar San Pedro de Atacama gegaan. Dat was alleen niet zo´n succes. De omgeving is super indrukwekkend, met rotsen, zoutkorsten, zoutmeren waarin je blijft drijven (zie foto), maar het dorp is zo over de top touristisch. Je struikelt letterlijk over de backpacks en de proppers die je hun restaurant of bar in willen praten. Omdat Dana en Elena (de 2 Italiaanse meisjes die ik ken uit Santiago) gisteren in Calama waren aangekomen, wat op 100 km. van San Pedro de Atacama ligt ben ik gisteren ook daar naartoe gegaan. Vanaf nu gaan we met z´n 3en reizen. Vind ik toch wat leuker dan alleen, want hoewel je wel steeds mensen ontmoet, moet je steeds weer hetzelfde verhaal vertellen van waar je vandaan komt, wat je al hebt gezien etc. Bovendien speelt vanavond in Calama een theatergezelschap die we kennen vanuit Santiago. Vanmiddag mee geluncht en vanavond kunnen we ook in hun huis slapen, relaxt... Verder is Calama 1 van de verschrikkelijkste dorpjes waar ik ooit geweest ben. De mensen zijn hier kort gezegd lelijk van de incest of het harde werken in de mijnen, verslaafd aan de pasta base en er is veel prostitutie... Maar goed dat we met een groep van 10 man zijn!

Binnenkort ga ik dan ook Chile achter me laten.
Het volgende verhaal zal vanuit Bolivia zijn!