nieuw nummer

Hallohallo

Eigenlijk is het nu natuurlijk afgelopen, die berichtjes op mijn weblog. Toch nog eentje voor het geval ik mensen ben vergeten te mailen. dit is mijn nieuwe nummer: 06-41270397
Bellen dus ; )

xx

se termino....

Fietsend door de regen wordt ik bijna aangereden door een auto en hoor ondertussen iemand in geuren en kleuren door de telefoon de avond ervoor bespreken. Rara, waar ben ik.....
Juist: vanmorgen aangekomen.
Mijn hoofd vol met ervaringen en mijn lichaam moe van de lange reis.
Het aankomende weekend zal ik vertoeven in het o zo rustige Doetinchem, maar daarna zal ik mij weer volledig in het Amsterdamse leven storten (inculsief nieuwe telefoon en nieuw nummer, wat jullie binnenkort zulllen horen...).
Dus laat maar komen die koffie-afspraakjes, biertjes in de kroeg of weet ik wat!

liefs!

Machu Picchu

Gisteravond ben ik teruggekomen van DE grote toeristische attractie van Zuid Amerika:
Machu Picchu. Ondanks de horde toeristen die er rondlopen, de restaurants, de hoge prijzen, de vervelende verkopers is het toch een indrukwekkende gebeurtenis. Indrukwekkend en ook erg vermoeiend.
Met een groepje van 7 allemaal uit het hostal hebben we een alternatieve route naar Aguas Calientes (het dorpje vanwaar je naar Machu Picchu gaat) gedaan. Dit om de belachelijk hoge prijs de je voor de trein betaald (de trein is de enige mogelijkheid om in aguas calientes te komen) te ontlopen en voor een beetje avontuur natuurlijk. Eerst een bus naar santa Maria (6,5 uur) toen een taxi naar santa Teresa (2 uur) en vanuit daar 2 uur gelopen naar Hydrolectica en toen 3 uur over de treinrails naar aguas calientes. De reis duurde een stuk langer dan we hadden verwacht met als gevolg dat we pas om half 12 ´s nachts in aguas calientes aankwamen (de zon gaat hier onder om 7 uur...) 4 uur geslapen en ´s ochtends vroeg vertrokken naar Machu Picchu, daar de hele dag rondgelopen en ons verbaast over hoe groot het is, de steenconstructies, de plek etc. En de dag ernaar dezelfde route teruggenomen...
Vermoeiend maar erg indrukwekkend

(de foto´s doen zoals altijd weer een beetje moeilijk dus ik ga proberen ze ergens anders te laden...)

Verder ben ik alweer de eerste nederlandse deadline misgelopen: omdat ik de eerste werkgroep van een vak niet heb bijgewoond, kan ik het vak niet meer volgen. Heerlijk, de oude vertouwde behandeling van mensen als nummers...
Maar verder heb ik ook wel weer zin om terug te komen hoor. Lekker weer een beetje rondfietsen, boterhammen met pindakaas...

liefs!

drie dagen van verbazing en uiteindelijk Bolivia!

Lieve allemaal

Inmiddels ben ik alweer zo ongeveer 2 weken in Bolivia. Het eerste contact met Bolivia was wel vrij schokkend, het is zo´n groot verschil met Chile. De mensen zijn hier een heel stuk armer, maar tegelijkertijd is er veel meer over van hun oude cultuur. Veel vrouwen lopen hier nog in klederdracht (veel rokken, felle kleuren, en bolhoedjes), overal op straat worden er prutjes gekookt, de ´kruidengeneeskunde´ staat hier hoog in het vaandel... Ik kijk mijn ogen uit en wil alles wel proberen. Het contact met de Bolivianen gaat alleen heel wat moeizamer dan met de Chilenen. Omdat de mensen hier echt een stuk armer zijn is er een grote kloof tussen de toeristen en de plaatstelijke bevolking. Een andere reden waarom de mensen hier een stuk terughoudender zijn is denk ik omdat het toerisme hier toch nog een vrij nieuw fenomeen is. Maar goed, beetje bij beetje leren we de mensen een beetje kennen en de manier hoe met ze om te gaan. Gisteravond hebben we bijvoorbeeld ruim 2 uur gediscusieerd op het centrale plein in Cochabamba. Op dat plein is er elke dag open ´tribune´, wat zoveel betekent als dat een groepje mannen bijeen komt om te discusieren over de politiek. Zo ook gisteravond, alleen hadden ze gisteravond de stem van 2 vrouwelijke Europeanen. Verder hebben we ook maar snel een waterpistool aangeschaft. Het carnaval is hier namelijk in volle gang en dat betekent in Bolivia dat je voortdurend wordt natgegooid of gespoten, met ons waterpistool kunnen we onszelf nu tenminste verdedigen.
Vandaag zijn we aangekomen in la Paz, de hoofdstad. Een indrukwekkende stad met enorm veel lawaai, mensen, auto´s, marktjes etc. Het is de hoogste hoofdstad van de wereld. Het centrum ligt in het dal en de hellingen zijn bezaaid met dicht op elkaar geplakte huisjes. Hoe hoger je komt hoe armer de wijken worden. De mensen die het hoogst wonen hebben het minste, inclusief zuurstof....

Desierto

Lieve allemaal

Inmiddels is mijn rugzak weer gepakt en heb ik mijn vlucht naar Antofagasta (met enige problemen..) eindelijk kunnen nemen. Ik bevind me nu al ongeveer 1 week in de woestijn en kijk me ogen uit. Er is hier helemaal niets. Niets anders dan zand, rotsen en zout. Zo raar! Ben eerst een paar dagen in Antofagasta gebleven om wat te genieten van het strand (1e foto) en ben daarna naar San Pedro de Atacama gegaan. Dat was alleen niet zo´n succes. De omgeving is super indrukwekkend, met rotsen, zoutkorsten, zoutmeren waarin je blijft drijven (zie foto), maar het dorp is zo over de top touristisch. Je struikelt letterlijk over de backpacks en de proppers die je hun restaurant of bar in willen praten. Omdat Dana en Elena (de 2 Italiaanse meisjes die ik ken uit Santiago) gisteren in Calama waren aangekomen, wat op 100 km. van San Pedro de Atacama ligt ben ik gisteren ook daar naartoe gegaan. Vanaf nu gaan we met z´n 3en reizen. Vind ik toch wat leuker dan alleen, want hoewel je wel steeds mensen ontmoet, moet je steeds weer hetzelfde verhaal vertellen van waar je vandaan komt, wat je al hebt gezien etc. Bovendien speelt vanavond in Calama een theatergezelschap die we kennen vanuit Santiago. Vanmiddag mee geluncht en vanavond kunnen we ook in hun huis slapen, relaxt... Verder is Calama 1 van de verschrikkelijkste dorpjes waar ik ooit geweest ben. De mensen zijn hier kort gezegd lelijk van de incest of het harde werken in de mijnen, verslaafd aan de pasta base en er is veel prostitutie... Maar goed dat we met een groep van 10 man zijn!

Binnenkort ga ik dan ook Chile achter me laten.
Het volgende verhaal zal vanuit Bolivia zijn!

paspoort??!!

Als mijn hoofd niet vast zou zitten aan mijn lichaam zou ik hem ook kwijtraken... Een paar dagen geleden ben ik erachter gekomen dat ik mijn tasje met belangrijke dingen ben kwijtgeraakt. Dat betekent mijn rijbewijs, credit card, dollars en mijn PASPOORT. Heel erg vervelend. De afgelopen dagen heb ik mijn tijd dus vooral op politiebureaus doorgebracht... Uiteindelijk na veel heen en weer gepraat en gebel met de ambassade blijkt dat de enige oplossing terug gaan naar Santiago is om daar bij de ambassade een noodpaspoort aan te vragen. Nu ben ik dus op de terugweg om alle kilometers die we met Thilo hebben afgelegd weer terug te rijden.... Heel erg naar allemaal, maar gelukkig heb ik verder erg veel geluk. Het begon al toen ik 300km. moest liften naar de dichtsbijzijnde stad (Coyhaique) na een half uurtje wachten kwam er een auto langs die mij in 1 keer naar Coyhaique bracht. Daar moest ik een paar hostels langs die eerst allemaal vol zaten, maar uiteindelijk had ik er een gevonden met hele lieve eigenaren. Ze vonden mij zo zielig dat ik er gratis mag slapen. En gisteravond heb ik bier gedronken met drie politieagenten uit Coyhaique. Ook weer een raar verhaal. Ik moest naar de internationale politie om een nieuw immigratiepapier te krijgen. Vroeg op het einde 1 van de politieagenten of ik ´s avonds zin had om wat te gaan drinken. Ik dacht hij maakt een grapje, zijn baas zat naast hem, onder werktijd... leek me allemaal een beetje vreemd. Maar goed ´s avonds stonden hij, zijn baas en nog een collega voor de deur van mijn hostel. Kun je je in Nederland niet voorstellen dat de politie ´s avonds een biertje met je gaat drinken! Vanavond neem ik dus de boot naar Puerto Montt en dan in Santiago hopen dat het alllemaal niet te veel tijd in beslag gaat nemen, we zullen zien...

¡que 2008 sea un año de puta madre!

Ben weer eens eventjes in de ´bewoonde´ wereld: Cochrane, het laatste dorpje van de carretera austral met een bezinepomp... Tijd om weer eens wat te vertellen.
Ten eerste heb ik hier een link met de vulkaanuitbarsting van Llaime, een vulkaan waar wij ong. 2 weken geleden zo ongeveer zijn langs gereden! waarschijnlijk weten jullie het allemaal al lang, maar omdat wij zo afgelegen zijn van nieuwsberichten de hele tijd (we zijn al lang blij als we weer eens brood kunnen kopen...) was het tot ons nog niet door gedrongen dat de vulkaan was uitgebarsten.
dit is de link naar het filmpje:
http://www.nrc.nl/buitenland/article877655.ece/Evacuatie_na_uitbarsting_Chileense_vulkaan

Verder is oud en nieuw natuurlijk aan ons ook niet zomaar gepasseerd. Vorig jaar zat ik nog in Afrika, dit jaar heb ik oud en nieuw gevierd in Bahia Exploradores, een weg die na 80km. dood loopt omdat Chilenen niet zo hard doorwerken?? ; ). Geparkeerd langs een rivier die zo dicht bij de gletsjer zit dat er nog ijsblokken indrijven (wij hebben de champagne dan ook gekoeld met ijs uit de rivier...) hebben wij een pompoensoep gekookt en zijn we ´s avonds zijn naar het hutje van de gidsen gegaan die touren geven over de gletsjer daar. Geen vuurwerk, geen oliebollen, geen dronkenschap dit jaar, maar wel een ongelovelijk uitzicht op donkere bergen met sneeuw en donkere wolken ook vooral, veel regen en zelfs sneeuw de eerste dagen van januarie. Gelukkig klaarde het weer snel weer op en hebben we een berg beklommen die begon met een verlaten mijn (zouden de gouden glinsters op de stenen die we hebben gevonden echt goud zijn??) en op de top was de grond bezaaid met fossielen van schelpen. Heel bijzonder allemaal.
Verder ga ik in drie dagen het team verlaten... Ik neem de boot vanaf Villa O´Higgins naar Mancilla. Daar moet ik 22 km. lopen om de plek te bereiken waar ik nog een boot moet nemen over het lago del desierto te komen. Vanaf daar neem ik de bus naar el Chaiten te gaan waar ik weer een bus kan nemen naar Punta Arenas, pff.... je bent er niet zomaar.... Gelukkig heb ik 5 dagen voordat mijn vliegtuig vertrekt naar Noord Chile voor deel 2 van de reis.
Hier nog wat foto´s:



Bij vertrek in Lucrecia Valdes, Santiago



Kopstand en Thilo op het strand



mijn wasje moet ook gedaan worden...



op de boot van Quellon naar Chaiten



Knus slapen....